Z każdym dniem Kocham Cię coraz bardziej....

Wielu poetów, filozofów, mędrców tego Świata zastanawiało sie czym jest Miłość. 

Jeżeli miałabym udzielić odpowiedzi na ich rozważania, z pewnością powiedziałabym, że to czas w którym minuty zamieniają się w wieczność -gdy czeka się na Ukochaną Osobę.

To godziny, które przyśpieszają do prędkości światła-gdy obejmuje swoimi ramionami.

To głębokie spojrzenia w oczy, małe i duże pocałunki. Wzajemne uśmiechy, plany i wyzwania.

To szacunek, zrozumienie i spokój, który czuje się będąc obok.

Czym jest miłość ? Miłość to Mój Świat w Twojej Osobie. 

Bywam czasem nieznośna, nade uparta. Walczę ze swoimi słabościami każdego dnia, niestety często bywa, że z marnym skutkiem. Skąd wziąć w sobie tyle siły, by każdego dnia stawać się lepszym Człowiekiem? Mam największe wyrzuty, gdy dla ludzi, którzy są mi najbardziej bliscy jestem kąśliwą żmiją. Są dla Mnie Najważniejsi, a ja okazuje tak mało ciepła. 

Postaram uśmiechać się w każdym momencie, gdy język będzie wyrywał się poza szereg- nie dając możliwości współpracy z rozumem i Sercem.

Troche poezji by umilić ten chłodny Wieczór. 

Nic dwa razy się nie zda­rzanie zda­rzy.

I nie zdarzy z tej przyczyny

zro­dzi­li­śmy się bez wpra­wy

i po­mrze­my bez ru­ty­ny.

Choć­by­śmy ucznia­mi byli
naj­tęp­szy­mi w szko­le świa­ta,
nie bę­dzie­my re­pe­to­wać
żad­nej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie po­wtó­rzy,
nie ma dwóch po­dob­nych nocy,
dwóch tych sa­mych po­ca­łun­ków,
dwóch jed­na­kich spoj­rzeń w oczy.

Wczo­raj, kie­dy two­je imię
ktoś wy­mó­wił przy mnie gło­śno,
tak mi było, jak­by róża
przez otwar­te wpa­dła okno.

Dziś, kie­dy je­ste­śmy ra­zem,
od­wró­ci­łam twarz ku ścia­nie.
Róża? Jak wy­glą­da róża?
Czy to kwiat? A może ka­mień?

Cze­mu ty się, zła go­dzi­no,
z nie­po­trzeb­nym mie­szasz lę­kiem?
Je­steś - a więc mu­sisz mi­nąć.
Mi­niesz - a więc to jest pięk­ne.

Uśmiech­nię­ci, współ­o­bję­ci
spró­bu­je­my szu­kać zgo­dy,
choć róż­ni­my się od sie­bie
jak dwie kro­ple czy­stej wody.